Została nam się jedna sunia

Czwórka z miotu jest już w nowych domach. Są szczęśliwi, mają nowych przyjaciół, zabawki, nowe legowisko, wszystko nowe i fajne.

Tylko jedna sunia, ta najmniejsza z miotu została.
Pechowa, czy po prostu nie trafił się jeszcze ten, któremu jest przeznaczona?


 

Najspokojniejsza z miotu, najbardziej przymilna i najcichsza, może dlatego że nie jest typem "gwiazdy" i tej "która łapie szczęście za ogon" i żyje jego pełnią. Czy całe jej życie będzie takie...? zawsze z tyłu , zawsze ostatnia.....


Nadal czeka na zmiany. Może los się uśmiechnie i do niej?
 














Tak niewiele brakowało, a byłaby już w nowym domu. Trafiła się jej Pani nieodpowiedzialna, nawet nie zadzwoniła by powiedzieć: " że żałuje, ale...... coś tam. Szukajcie dalej chętnego nie wstrzymujcie rezerwacji niech jak najszybciej znajdzie się nowy chętny i niech się dobrze udomowi w Nowej Kochającej ją Rodzinie" :-(

Mam jednak nadzieję że bez powodu nie czeka, że zaraz zadzwoni telefon i jakiś głos szepnie, że maleństwo mu się bardzo spodobało, że zaraz po nią przyjedzie i zabierze by pokazać jej resztę świata, pola i łąki, parki.......

Mam nadzieję, że już niedługo, nie dlatego że chcę się jej pozbyć co to to NIE!!! Jest kochana i uwielbiana przez całą Rodzinę. Jedyne dwa problemy, które nie dają spokojnie mi spać to takie, że zostać nie może bo Melunia zazdrosna o nią, a drugi to taki, że im dłużej z nami jest, tym bardziej będzie tęsknić po tym jak nas już opuści. Każdy dzień z nami to dzień przywiązywania się do nas, dlatego jak najszybciej powinna zostać zabrana przez Nowych Właścicieli i rozpocząć nowy etap w życiu.

A może ktoś zna kogoś kto szuka dla siebie maltańczyka?
Rozgłaśniajcie, polecajcie, ale tylko tym do których macie zaufanie.  Proszę, dla dobra mojej suni.

Więcej na stronie:
https://www.facebook.com/swiatmelanii/

Pozdrawiam,

p.s. hodowla mieści się w Wołominie woj. mazowieckie,. kontakt 509 989 978

MIOT na literkę "M"

Melaniątka urodzone o pełni księżyca 22.02.2016r. 

 Ciąża prawidłowa, poród książkowy. I oto są!

Makary, 

Mieszko, 

Mirra, 

Mona

i Maja.

 Pierwsze 

8 tygodni życia 

uważam 

za bardzo udane.

 

 Szczenięta zdrowe, ładnie rozwijające się, 

nawiązujące łatwo kontakt z człowiekiem i wesołe.

Odważne, śmiałe,
 otwarte na nowe przygody.



 

Wypielęgnowane, wypieszczone, nauczone od pierwszych tygodni życia czystości (załatwiania się na gazetkę) wychowane przy matce, wśród ludzi i w towarzystwie naszego kota Majora.

  Co dalej?
Zobaczymy.

Liczę gorąco na kontakt 
z przyszłymi Właścicielami moich podopiecznych, 
na ich relacje z życia Melaniątek, 
z przystosowywania się szczeniąt do nowego domu 
i rodziny, z ich dorastania i z ich osiągnięć.

Liczę na zdjęcia, którymi będę mogła się upajać w wolne wieczory i wspominać "nasze dzieci". 
Cieszyć się, że udało im się trafić do troskliwych i kochających ludzi. 

Zachęcam zatem do dodawania opinii, do dzielenia się własnymi odczuciami na temat Melaniątek, do opowiadania o ich dalszym losie.

Zachęcam do zakochania się w nich.......

/.../ do wielkiej miłości, którą otrzymały w dniu narodzin, zdążyły poznać jej barwy i której na pewno będą oczekiwać od swojej nowej rodziny.

Ja zresztą też!

 Zatem drodzy przyszli Właściciele, życzę Wam z całego serca POWODZENIA!!! 
A moim najdroższym maluchom życzę, 
by nigdy nie były mniej kochane niż są teraz, oby tylko więcej!!!

 "Nie ma na świecie przyjaźni, która trwa wiecznie. 

Jedynym wyjątkiem jest ta, którą obdarza nas pies". - Konrad Lorenz

Każde zdanie i każde zdjęcie mile widziane na moim blogu
jak również na stronie facebook'a   https://www.facebook.com/swiatmelanii/

Zapraszam!

weterynarz radzi: odrobaczanie

KAŻDY PIES powinien być systematycznie odrobaczany.
Częstotliwość odrobaczania zależy od wieku psa, warunków w jakich przebywa oraz tego czy jest członkiem rodziny w której są dzieci. Lekceważenie tego obowiązku przez właścicieli może powodować kłopoty zdrowotne zarówno u psa, jak i człowieka.

Jakie pasożyty mogą zaatakować naszego pupila?

Najczęściej spotykane u psów pasożyty wewnętrzne najłatwiej podzielić na trzy grupy:

• robaki płaskie,
• robaki obłe
• oraz pierwotniaki.

Do pierwszej grupy należą takie gatunki jak tasiemiec pchli czy bąblowcowy. Zarażenie następuje w pierwszym przypadku przez połknięcie będącej nosicielem pchły w drugim zaś spożycie zarażonego mięsa. Drugą grupą nieproszonych gości są robaki obłe czyli różnego rodzaju glisty, tęgoryjce i włosogłówki, których larwy mogą być wszędzie: na trawnikach, piaskownicach czy chodnikach. Ostatnia, równie niebezpieczna grupa to pierwotniaki z głównym jej przedstawicielem lamblią, której aż 50% psów jest bezobjawowymi nosicielami.

Jakie objawy świadczą o tym, że pies ma pasożyty?

Każdy pasożyt prócz korzystania z pokarmów spożywanych przez  gospodarza zatruwa jego organizm szkodliwymi produktami swojej przemiany materii. Większość larw pasożytów umiejscawia się w takich organach jak wątroba, mięśnie czy gałka oczna. Zdarzają się przypadki zasiedlenia nawet płuc czy układu nerwowego.
Wydaliny pasożytów mają negatywny wpływ na funkcjonowanie tych narządów jak i również całego organizmu, skutecznie blokując system odpornościowy nosiciela. Objawy często są lekceważone przez właścicieli. Zarażony pies jest osowiały, ma matową sierść, biegunkę o różnym natężeniu. Często daje się zauważyć znaczny spadek masy ciała, mimo tego , że zwierzę ma dobry apetyt. Zmiany skórne wywoływane robaczycami często są mylone z alergią i niewłaściwie leczone. Najbardziej typowym objawem natomiast jest świąd odbytu skutkujący charakterystycznym „saneczkowaniem” naszego pupila. W niektórych przypadkach robaczyce mogą zakończyć się nawet zgonem zwierzęcia z powodu wycieńczenia czy niedokrwistości.

Pasożyty odzwierzęce są również bardzo groźne dla ludzi, szczególnie zaś dla małych dzieci. Larwy nicieni mogą poważnie uszkodzić narządy wewnętrzne zarażonego człowieka a zarażenie tasiemczycami doprowadzić nawet do śmierci nosiciela. Leczenie u ludzi przebiega długo i nie zawsze kończy się sukcesem.

Jak często odrobaczać psa?

Najprostszym sposobem unikania choroby to profilaktyka. Szczenięta odrobacza się kilkukrotnie ponieważ pasożyty, przenikają do ich organizmów wraz z mlekiem matki. Zakładając, że każdy szczeniak jest zarobaczony pierwszą kurację przeprowadza się w wieku trzech-czterech tygodni i powtarza w kolejnym szóstym-siódmym tygodniu życia.
Dorosłe zwierzęta najlepiej odrobaczać systematycznie dwa razy do roku. Jeżeli w domu jest małe dziecko zaleca się podawanie środków przeciw pasożytom nawet co trzy miesiące.

Przed lub podczas wizyty u weterynarza psa należy zważyć ponieważ wielkość dawki jest uzależniona od wagi psa. W chwili obecnej jest dostępnych wiele preparatów o szerokim spectrum działania. Młodym szczeniakom zazwyczaj podaje się preparat w syropie, starsze psy mogą już połknąć tabletkę.

Co robić jak są objawy?

W przypadku gdy zauważymy, że nasz czworonóg „saneczkuje”, ma biegunkę niewiadomego pochodzenia lub w kale znajdują się pasożyty należy niezwłocznie udać się z nim do gabinetu weterynaryjnego. Lekarz przepisze odpowiednie leki, zleci badania, aby ustalić rodzaj pasożyta oraz przygotuje harmonogram leczenia. W przypadku stwierdzonej robaczycy często nie wystarcza jedna dawka preparatu i „pacjent” jest zmuszony do kilkukrotnych wizyt w gabinecie.Czasem podawany jest preparat przez trzy kolejne dni (np. pierwsze odrobaczanie szczenięcia po zauważeniu już objawów).

Kupuj karmę ze sprawdzonego źródła

Bardzo ważne, aby naszym czworonożnym przyjaciołom podawać karmę z pewnego, zaufanego źródła. Produkty z których jest wytwarzana muszą być przebadane ponieważ larwy pasożytów są odporne na zewnętrzne, niekorzystne czynniki środowiska i potrafią wiele lat przetrwać w stanie utajonym. Nie zaleca się również podawania surowego mięsa, ryb czy podrobów.

Bardzo ważna dla właścicieli psów jest higiena. Należy myć ręce po każdej zabawie z pupilem, unikać lizania po twarzy. Konieczne jest też regularne odpchlenie zwierząt gdyż pchły są pośrednimi żywicielami pasożytów a ich larwy całymi latami mogą stanowić zagrożenie nie tylko dla psa ale i jego właściciela.

Czy zdrowie i dobre samopoczucie zwierzaka nie jest dla Ciebie ważne? Na pewno tak, skoro to czytasz!
Pozdrawiam,

Zapraszam do kontaktu:
https://www.facebook.com/swiatmelanii/

Maltańczyk - a cóż to za rasa?

Maltańczyki należą do jednej z najstarszych ras psów na świecie. Pojawiły się one już w starożytności i hodowane były przez Egipcjan, Greków i Rzymian.

Nazwa rasy wzięła się od wyspy Malty, w okolicach której najczęściej były spotykane te małe, białe pieski. Od początku istnienia rasy maltańczyki były i są psami do towarzystwa.            W okresie renesansu wizerunek maltańczyka był uwieczniany na wielu portretach. Pieski te były przedstawiane jako wierni towarzysze swoich właścicieli. Psy tej rasy lubią kontakt z człowiekiem, są łatwe we współpracy i chętnie wykonują polecenia. Są także pojętne i bardzo lubią się bawić.

Często startują w konkursach agility. Z łatwością akceptują także obecność obcych osób. Należy pamiętać, że maltańczyki nie znoszą samotności, a pozostawione same na dłuższy czas zaczynają bardzo tęsknić. Psy tej rasy to „żywe srebro”. Są radosne, energiczne i ciekawe świata. Wykazują się dużym sprytem w sytuacji, gdy chcą coś otrzymać od swojego opiekuna. Szybko wczuwa się w nastrój właściciela i potrafi to wykorzystać. Większość maltańczyków lubi dzieci, ale nie przepada za zbyt intensywnymi zabawami i tarmoszeniem. Odpowiada mu natomiast leżenie na kolanach i głaskanie przez opiekuna.



 

 

Maltańczyki są psami wrażliwymi i nie lubią, gdy się na nie krzyczy i karci fizycznie. Maltańczyki nie wykazują strachu w stosunku do innych zwierząt lub psów większych od siebie. Co ciekawe, bardzo dobrze czują się w towarzystwie kotów. 

Maltańczyki posiadają długi, prosty, jedwabisty, wybarwiony na biało włos. Dużym ułatwieniem w pielęgnacji okrywy jest brak linienia i gubienia sierści przez te psy. Jednak piękna szata maltańczyka wymaga codziennego czesania i częstych kąpieli. Dzięki małym rozmiarom maltańczyk świetnie nadaje się do mieszkania, gdzie często nie odchodzi na krok od swojego właściciela. Bardzo lubi przebywać w domu, dlatego nadaje się dla osób starszych i domatorów.

 

zapraszam na facebookową grupę Maltańczyk-moją Rodziną

https://www.facebook.com/groups/532127277156864/

lub na stronę bohaterki tego bloga: https://www.facebook.com/swiatmelanii/

 

weterynarz radzi: borelioza

 

 

Borelioza jako choroba odkleszczowa stanowi zagrożenie dla takich zwierząt jak konie, bydło, psy i koty, ale przede wszystkim jest ona bardzo groźną jednostką chorobową dla człowieka.

Borelioza to choroba o kilku nazwach, jedną z najpopularniejszych to choroba z Lyme czy krętkowica kleszczowa. Trudno ją zdefiniować, przede wszystkim przez brak wyrazistych i pewnych objawów. Co więcej, sposobów jej leczenia również jest kilka, a kontrowersji wokół jej istoty jeszcze więcej. Pewnym jest jednak, iż dociera ona do człowieka za pośrednictwem kleszczy. Jej bakterie przenoszone są przez jeden szczególny rodzaj kleszcza - Ixodes. To właśnie on staje się nosicielem choroby, wraz ze swoją śliną aplikując ją swemu żywicielowi.

Choć borelioza stanowi najczęściej występującą chorobę odkleszczową, to i tak ryzyko zakażenia nią, nawet po ugryzieniu przez kleszcza, wynosi jedynie kilka procent. Dodatkowo warto nadmienić, że większość zachorowań występuje w okresie od maja do listopada, a aż 80% przypadków zawiera się włącznie w czerwcu i lipcu. Statystyki te wiążą się z nimfami kleszczowymi, które nie tylko są niewielkie, a zarazem praktycznie niezauważalne, ale właśnie w tym okresie żerują.

Objawy boreliozy u zwierząt

Jedynie ok. 5% zarażonych zwierząt wykazuje objawy choroby. Jeśli już wystąpią, to obraz kliniczny wygląda następująco: gorączka 40,5°C, spadek apetytu, ogólne osłabienie, po kilku tygodniach kulawizny. Objawy te mogą ustępować samoistnie.

Powikłania u zwierząt

W nieleczonej chorobie dochodzi do objawów nerwowych. U koni sporadycznie występują zapalenia stawów, zaburzenia wzroku, zaburzenia neurologiczne, a dla źrebiąt borelioza może okazać się śmiertelną chorobą. U zwierząt, w przeciwieństwie do ludzi, nie obserwuje się postaci z rumieniem wędrującym. W rozpoznaniu choroby pomocne mogą być badania laboratoryjne krwi i moczu. Do powikłań boreliozy należy kłębuszkowe zapalenie nerek, co prowadzi do niewydolności tego narządu, a w konsekwencji do objawów takich jak: spadek masy ciała, wymioty, obrzęki obwodowe. U bydła mogą pojawić się sporadycznie ronienia.

Diagnostyka boreliozy u zwierząt

Aby u psa potwierdzić boreliozę, muszą być spełnione 4 warunki:

- inwazja kleszczy na terenach endemii boreliozy,

- typowe objawy kliniczne (ostra kulawizna),

- przeciwciała anty-Borrelia burgdorferi,

- wyraźna poprawa po antybiotykoterapii.

Profilaktyka boreliozy u zwierząt

Najważniejsze jest niedopuszczenie do inwazji pasożyta. W tym celu stosuje się środki odstraszające kleszcze w postaci oprysków lub preparatów Spot-On, tzw. repelentów zawierających substancje czynne. Nie zawsze taki preparat ochroni zwierzę w 100%, dlatego po spacerze należy dokładnie obejrzeć i wyszczotkować psa. Gdy zauważymy kleszcza - należy go jak najszybciej usunąć (usunięcie do 48 h zmniejsza ryzyko zarażenia boreliozą). Dostępne są także szczepionki przeciw boreliozie, a w przypadku rozpoznania choroby stosuje się antybiotykoterapię, która trwa 4 tygodnie.

Borelioza u zwierząt, choć jest jedną z ważniejszych chorób odkleszczowych, obok babeszjozy, jest znacznie rzadziej diagnozowana i pozostaje często w postaci subklinicznej, dając niespecyficzne objawy, które mogą być silniej wyrażone w przypadku immunosupresji lub na starość, np. wspomniana niewydolność nerek, może być efektem przechorowania boreliozy.

Diagnostyka boreliozy u człowieka

Borelioza nie jest chorobą łatwą do zdiagnozowania, ponieważ nie daje objawów w fazach początkowych. Choroba ta jest szczególnie niebezpieczna w przypadku, kiedy nie zostanie rozpoznana jeszcze na etapie zmian skórnych. W wielu przypadkach towarzyszący boreliozie rumień jest jedynym pewnym i zauważalnym w pierwszych etapach symptomem. Niekiedy bowiem choroba rozwija się przez miesiące i lata w sposób niezauważalny. Gdy natomiast zostaje wykryta, jest już w stadium zaawansowanym lub nawet przewlekłym.

Choć jej diagnoza stanowi sprawę skomplikowaną, to wczesne wykrycie choroby sprawia, iż jest ona w pełni uleczalna. Niestety odkryta za późno, może powodować nawet trwałe i niebezpieczne uszczerbki zdrowia. Rozpoznanie boreliozy u osób, które przeoczyły wystąpienie rumienia, bądź u których wcale się nie pojawił, staje się niebywale trudne. Co gorsza, morfologia krwi nie przedstawia praktycznie żadnych znaczących zmian, więc nawet wśród osób regularnie wykonujących badania, borelioza jest praktycznie niezauważalna. Jedynym, choć nadal nie w stu procentach pewnym sposobem sprawdzenia zachorowalności, jest wykonanie testu. Dwoma najpopularniejszymi z nich są testy Elisa oraz Western-blot.

Objawy u człowieka

Tak jak w przypadku wielu chorób, objawy umożliwiają jej szybkie rozpoznanie i rozpoczęcie leczenia, tak w kwestii boreliozy sprawa nie jest wcale oczywista. Listy pewnych oraz wyraźnych symptomów niestety stworzyć nie można, z wyjątkiem specyficznego rumienia. Borelioza jako choroba wielonarządowa atakuje różne organy, wywołując rozmaite reakcje.

Sprawdzonym objawem choroby z Lyme jest rumień wędrujący. Na początku będzie on miał kształt koła, wyjątkowo regularnego, jak na zmianę skórną, znajdować się niestety może w różnych miejscach. Jego popularna nazwa to „rumień wędrujący” i rzeczywiście pojawia się niekiedy w zupełnie innym miejscu niż ukąszenie, co więcej - u przeszło 33% chorych rumień w ogóle nie występuje. Zachowanie rumienia musi zostać zauważone, często rozrasta się do znaczących rozmiarów, by po pewnym czasie zwyczajnie zacząć zanikać od środka aż do krawędzi koła.

Objawy, które mogą pojawić się w trakcie trwania choroby, nie są objawami stricte boreliozy, mogą występować również przy mnóstwie innych schorzeń i bakterii, są one jedynie oznaką pracy systemu immunologicznego, który próbuje się bronić, można jedynie spekulować, że właśnie przed boreliozą. Są jednak symptomy, ułatwiające zdefiniowanie właśnie tej choroby. Najbardziej charakterystycznymi, choć nadal nie pewnymi, są te, związane ściśle z układem nerwowym. Niestety mogą one wynikać z wielu innych przyczyn, ich nagłe wystąpienia bez względu na źródło, powinno zmusić do wizyty u lekarza. Wśród nich są przede wszystkim:

- zmiany słuchowe – chwilowy zanik słuchu, słyszenie dźwięków, jak brzęczenie czy szum,

- odczucia skórne – ostre i nagłe bóle, uczucie zimna lub gorąca bez wyraźnych przyczyn,

- jednostronny bądź obustronny paraliż twarzy – wyjątkowo niebezpieczny,

- zaburzenia pracy mięśni – drganie, dygotanie, skurcze,

- osłabienie – szczególnie dotyczy mięśni,

- zaburzenia psychiczne – zagubienie, depresja, zdezorientowanie,

- problemy z wymową,

- zaburzenia wzroku.

Poza układem nerwowym, o pojawieniu się boreliozy świadczyć będą zmiany stawowe. Ten objaw niestety może stać się obiektem powikłań, niewyleczona choroba może spowodować stałe zniekształcenie stawów. Jeśli chodzi o sam symptom, zazwyczaj ukazuje się rzutami, w okresach zaostrzeń jeden lub oba stawy – zwykle kolanowe oraz biodrowe – cechują się obrzękiem i niestety towarzyszy temu ogromny ból. Specyficznym objawem dla bakterii europejskich, wywołujących boreliozę jest także zanikowe zapalenie skóry. Pozostałe, takie jak różnorodne bóle, mdłości czy jakiekolwiek zmiany w organizmie zależne są od narządu, który choroba zaatakuje. Objawy w zależności od infekcji konkretnego organu prezentują się inaczej i związane są wyłącznie z zaburzeniami jego pracy.

Leczenie

Co do leczenia boreliozy istnieje kilka teorii. W zgodzie ze standardowym sposobem reagowania w obliczu wcześnie zauważonej boreliozy, a więc zwłaszcza w przypadkach, kiedy choroba zostanie wykryta na podstawie pojawiającego się rumienia, pacjenci otrzymują przez okres od tygodnia do kilku miesięcy antybiotyk, najczęściej doksycyklinę. Terapia tego typu, w fazie wstępnej, rzeczywiście pomaga, większość pacjentów zostaje wyleczona, niestety niewielka część – wyjątki – zostaje nadal obarczona chorobą, która, niestety, jest niewidoczna. Antybiotyk jest nieskuteczny, że nie zabije wszystkich znajdujących się w organizmie krętków, a to oznacza, że po pewnym czasie borelioza przedstawi swój nawrót. 

Powikłania u człowieka

Poprzez fakt trudnej diagnostyki boreliozy stanowi ona nadal chorobę niebezpieczną, szczególnie przez tak wiele wątpliwości, których medycyna nie potrafi jeszcze rozwiać. Za sprawą trudnego jej zauważenia ma ona możliwość rozwijać się w organizmie człowieka przez długie miesiące, a nawet lata, doprowadzając do naprawdę ciężkich powikłań. Możemy wymienić ich trzy najcięższe i najbardziej niebezpieczne formy:

- powikłania mózgowe,

- powikłania sercowe,

- powikłania stawowe.

Nie da się ukryć, że problemy dotykające ośrodkowego układu nerwowego wydają się być najgroźniejsze. W tym miejscu borelioza ma szerokie pole działania – w wielu przypadkach występuje pod postacią zapalenia opon mózgowych, w innych dotyka nerwy czaszkowe i obwodowe, a niekiedy prowadzi nawet do zapalenia samego mózgu. Neuroborelioza, bo tak nazwiemy tę formę boreliozy, zauważona w odpowiednim stadium, może nie pozostawić trwałych zmian. Często niestety staje się inaczej, a osoby chore na zawsze pozostają z porażeniem nerwu twarzowego lub niedomykalnością powiek. Do gorszych pozostałości po neuroboreliozie, należą natomiast porażenie mięśni (wszystkich - w przypadku przewlekłego zapalenia mózgu) lub uszkodzenie nerwów czaszkowych. Neuroborelioza, jak żadna inna odmiana tej choroby, może także zmienić psychikę człowieka, wpędzając go w depresję lub otępienie.

Jeśli chodzi natomiast o powikłania sercowe, występują one niezwykle rzadko, bo jedynie u 5% chorych. Wówczas odczuwane są nierówne bicie serca, a jednym z najgorszych efektów może stać się nawet niewydolność serca. Powikłania związane ze stawami również nie pojawiają się często. Jeśli leczenie boreliozy zostaje zastosowane właściwie wcześnie, nie powinny się pojawić. Borelioza, która przebiega jako zapalenie stawów, dotyka przede wszystkim kolana i biodra, a co najważniejsze, może pojawić się nawet po dwóch latach od chwili zakażenia. W przypadku trwałego powikłania chory narażony jest na zniekształcenie stawów. Warto jednak pamiętać, iż wcześnie zauważona i odpowiednio leczona borelioza jest zwyczajną chorobą, która w żaden sposób nie zagrozi na stałe organizmowi. Aby jednak możliwe było je zidentyfikowanie, należy obserwować swoje ciało, szczególnie w okresie, gdy narażeni jesteśmy na ataki kleszczy. 

Źródło: portal.abczdrowie.pl, borelioza.net.pl

Melaniątka szukają domów

Melaniątka są coraz bliżej poznania nowych właścicieli. Wiem że kiedyś nadejdzie ten dzień  rozstania, ale nie przypuszczałam że będzie tak trudno, nawet ciężko mi o tym pisać. Dziś więc post pozbawiony humoru.......






















Mają już za sobą odrobaczanie, dziś były zaszczepione. Załatwiają się na gazetkę. Uwielbiają zabawy w berka, chowanego, podjadanie paluchów u stóp całej rodziny, targanie maskotek, szarpanie szmatek i gazet. Są bardzo wesołe, śmiałe i przyjazne.

 
Wszystkie szczeniaczki mają rezerwację tylko Makary i Mieszko nadal bez potencjalnych przyszłych właścicieli.

Mamę wszyscy znają. Czas przedstawić tatusia:

Czesław waga 2,5kg   

3 letni reproduktor z SWKiPR

Imiona zostały nadane całemu miotowi na literkę"M" po mamie Meli ;-)

Makary, Mieszko, Mirra, Mona i Maja.

Oczywiście szczeniaczki nigdy ich nie poznały by później łatwiej było przysposobić tylko jedno imię - to właściwe - nadane przez nowych kochających opiekunów.

Będzie mi jednak bardzo miło jak ktoś zdecyduje pozostawić to, które jest wpisane w rodowód.

Liczę najbardziej jednak na to, że nowy właściciel zwariuje na ich punkcie co najmniej tak jak ja i moja Rodzina i co jakiś czas prześle jedno małe zdjęcie spośród tysiąca zrobionych, bym mogła nacieszyć oko i powspominać piękne chwile spędzone razem z nimi.

Obiecuję że będę się rozkoszować myślą że trafiły do wspaniałych kochających nowych Właścicieli!

Planowany odbiór po 17 kwietnia

zatem mamy jeszcze kilkanaście dni aby się sobą nacieszyć.

Dobre i to!

Zachęcam do rezerwacji, maleństwa można oglądać na miejscu i dopiero podjąć decyzję. 

Zapraszam!

Wielkanoc

Pierwsze Święta Melaniątek.

Było farbowanie jajek i ogonków :-) Oczywiście ogonki farbował Pańcio. Nie mógł się oprzeć :-) . Całe szczęście farba zeszła. Na przyszły rok będzie można położyć nową według upodobań przyszłych Właścicieli :-)

 

Z koszyczkiem do kościoła Melaniątka nie poszły, ale za to opanowały inny koszyczek, równie kolorowy.

Harce, hulanki, swawola, walka z kapciami i nogawkami Pańci "prawie" wygrana.

Stan kapci, nogawek i palców u nogi Pańci - dobry.
Wyniki z podjętej wali - zadowalające.
Kuchnia - opanowana w każdym centymetrze.
Straty - brak.
Samopoczucie - bardzo dobre.
Dzień - zaliczony na plus.

 

A po wyczerpującym dniu czas na spoczynek.